تبادل
لینک هوشمند
*
*
*
*
آيين هاي نوروزي
خانه تکاني
خانه تکاني از ديگر آئين هاي نوروز است. ده پانزده روز مانده به نوروز (سال نو)خانه تکاني شروع مي شود. در اين آئين، همه وسايل خانه گردگيري و شستشو مي شود و پاک و پاکيزه مي گردد.
چنان زواياي خانه را مي روبند که اگر تا يک سال ديگر هم آن زوايا از چشم خانم خانه پنهان بماند يا فرصت پاکيزه سازي آنها به دست نيايد، قابل تحمل باشد.
وسواس براي اين پاکيزه سازي تا به حدي است که در و ديوار خانه اگر نه هر سال، هر چند سال يکبار نقاشي مي شود.
پس از خانه تکاني، نوبت سبزه کاشتن مي شود. مادران حدود يک هفته مانده به نوروز، مقداري گندم و عدس و ماش و شاهي در ظرف هايي زيبا مي ريزند و خيس مي دهند تا آهسته آهسته برويد و براي سفره نوروزي آماده گردد.
ديد و بازديد
ديد و بازديد رفتن تا پايان روز ?? فروردين ادامه دارد. اما معمولاً در همان صبح نوروز به ديدن اقوام نزديک، مانند پدر و مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ، پدر و مادر زن يا شوهر، عمه، عمو، خاله، دائي و... مي روند.
روزهاي بعد نوبت اقوام دورتر فرا مي رسد و سر فرصت به ديگر اقوام و دوستان سر مي زنند و ديدارها تازه مي کنند. حتي اگر کساني در طول سال به علت کدورت هايي که پيش آمده از احوال پرسي يکديگر سر باز زده باشند، اين روزها را فرصت مغتنمي براي رفع کدورت مي شمارند و راه آشتي و دوستي در پيش مي گيرند.
مسافرت نوروزي
از آنجا که مدارس در ايام نوروز تا ?? فروردين تعطيل است، فرصت خوبي براي سفر کردن به دست مي آيد. پس گروه کثيري از مردم به شهرهاي ديگر و نقاط خوش آب و هوا ي کشور که در ايام نوروز از آب و هواي معتدل برخوردار است، سفر مي کنند. اما اين سفرها نيز خالي از ديد و بازديد نيست. مردم به ديدار يکديگر مي روند و ديگران را به شام و ناهار دعوت مي کنند. سفرهاي زيارتي نيز که از ديرباز مرسوم بوده، همچنان رونق دارد. به اين معني که عده زيادي شب عيد به قم يا مشهد مي روند و پس از يکي دو روز به خانه و کاشانه خود باز مي گردند.
ديگر آيين ها:
آداب و سنن مربوط به نوروز در گذشته بيش از امروز بوده است.
تا چند دهه پيش در برخي نواحي ايران، نوروزي خواني مرسوم بوده است. در گيلان و مازندران و آذربايجان، از حدود يک ماه پيش از فرارسيدن نوروز، کساني در روستاها راه مي افتادند و اشعاري در باره نوروز مي خواندند. اشعاري که بنا بر تعلقات مذهبي شيعيان با مضامين مذهبي آميخته بود و ترجيع بند آن چنين بود:
باد بهاران آمده، گل در گلستان آمده / مژده دهيد بر دوستان، ...
اين پيک هاي نوروزي در مقابل نوروزي خواني از مردم پول يا کالا مي گرفتند و سورسات نوروزي خود را جور مي کردند.
تا چهل پنجاه سال پيش به راه انداختن «مير نوروزي» نيز يکي از آئين هاي رايج بوده است. داستان مير نوروزي اين است که در پنج روز آخر سال اداره و فرمانروايي شهر را به فردي از پائين ترين قشرهاي اجتماعي مي سپردند و او نيز چند تن از مردم عوام را به عنوان خدم و حشم و عامل خود انتخاب مي کرد و فرمان هاي شداد و غلاظ عليه ثروتمندان و قدرتمندان مي داد.
آنها نيز در اين پنج روز حکم او را کم و بيش مطاع مي دانستند و تنها در موارد پولي به چانه زدن مي پرداختند. پس از آن پنج روز نيز مير نوروزي مطابق سنت از مجازات معاف بود و هيچ کس از او بازخواست نمي کرد که چرا در آن مدت پنج روز چنين و چنان کرده است.
حافظ در اين بيت به عمر کوتاه آدمي، عمر کوتاه گل و عمر کوتاه سلطنت مير نوروزي اشاره دارد:
سخن در پرده مي گويم چو گل از غنچه بيرون آي که بيش از پنج روزي نيست حکم مير نوروزي
-سفره هفت سين:
-سين هاي باستاني:
(متداولتر) سبزه - نماد نوزايي (تولد دوباره)
سيب - نماد زيبايي و تندرستي
سمنو - نماد فراواني(برکت)
سير - نماد پزشکي(درمان يا طب)
سنجد - نماد عشق
سکه - نماد دارايي
سرکه- نماد شکيبايي و عمر
سماغ - نماد(رنگِ) طلوع خورشيد
سنبل
ديگر سين ها:
سوسن • سبزي • سنگک • سپند • سياهدانه • سيزي • ساعت
ديگر اقلام کتاب آسماني (قرآن،...)
آيينه
ماهي قرمز
يک جفت نوروزي (شمعدان اصيل ايراني)
تخم مرغ رنگي
کاسه اي از آب که پرتقالي در آن غوطه ور است (به نشانه? زمين در فضا)
يک شيريني ايراني (مانند باقلوا، شيريني آردنخودچي، ...)
تاريخچه عيد نوروز:
جشن نوروز از آيين هاي باستاني و ملي ايرانيان مي باشد. جزئيات چگونگي اين جشن تا پيش از دوره هخامنشيان بر ما پوشيده است. در اوستا نيز هيچ اشاره اي به اين جشن نشده است. همچنين از ديد مذهب و باورهاي ديني ايرانيان باستان در ارتباط با اين جشن اطلاعاتي در دست نيست. اگرچه مطالبي کلي در تعداد اندکي از کتابهاي نوشته شده در روزگار ساسانيان درباره جشن نوروز وجود دارد.
با استناد بر نوشته هاي بابليها، شاهان هخامنشي در طول جشن نوروز در ايوان کاخ خود نشسته و نمايندگاني را از استان هاي گوناکون که پيشکش هايي نفيس همراه خود براي شاهان آورده بودند مي پذيرفتند. گفته شده که داريوش کبير، يکي از شاهان هخامنشي ، در آغاز هر سال از پرستشگاه بأل مردوک، که از خدايان بزرگ بابليان بود ديدن مي کرد.
همچنين پارتيان و ساسانيان همه ساله نوروز را را با برپايي مراسم و تشريفات خاصي جشن مي گرفتند. صبح نوروز شاه جامه ويژه خود را پوشيده و به تنهايي وارد کاخ مي شد. سپس کسي که به خوش قدمي شناخته شده بود وارد مي شد. و سپس والامقام ترين موبد در حالي که همراه خود فنجان، حلقه و سکه هايي همه از جنس زر، شمشير، تير و کمان، قلم، مرکب و گل داشت در حين زمزمه دعا وارد کاخ مي شد. پس از موبد بزرگ ماموران حکومت در صفي منظم وارد کاخ شده و هداياي خود را تقديم شاه مي کردند. شاه پيشکش هاي نفيس را به خزانه فرستاده و باقي هدايا را ميان حاضران پخش مي کرد. ?? روز مانده به نوروز، دوازده ستون با آجرهاي گلي در محوطه کاخ برپا شده، و دوازده نوع دانه گياه مختلف بر بالاي هريک از آنها کاشته مي شد. در روز ششم نوروز، گياهان تازه روييده شده بر بالاي ستونها را برداشته و آنها را کف کاخ مي پاشيدند و تا روز ?? فروردين که به آن روز مهر مي گفتند، آنها را برنمي داشتند.
نوروز
نوروز، از جشن هاي باستاني ايرانيان است که امروزه در محدوده جغرافيايي ايران زمين يعني در در زمانهاي کهن، جشن نوروز در نخستين روز فروردين آغاز ميشد، ولي مشخص نيست که چند روز طول ميکشيدهاست. در بعضي از دربارهاي سلطنتي جشنها يک ماه ادامه داشته است. مطابق برخي از اسناد، جشن عمومي نوروز تا پنجمين روز فروردين برپا ميشد، و جشن خاص نوروز تا آخر ماه ادامه داشت. شايد بتوان گفت، در طي پنج روز اول فروردين جشن نوروز جنبه ملي و عمومي بود.
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
پاسخ: مرسی عزیزم باشه حتما!
گــــــاهی
احســـــــاس میکنم روی دست خدا مانده ام. . .
خستـــــــه اش کرده ام. . .
خودش هم نمی داند
بامن چه کند! ! !
مرد را نمي فهمد.زيبايي با هم
بودنشان همين است.
ايـن روزها فـهميدن زبـان فـارسى سـخت شدهاست
قبلـتر ها وقـتي مي گفـتند: دوستـت دارم
مـعني فارسي اش سـاده بود
اما حـالا “دوسـتت دارم” هـزار معنـي مختـلف ميـدهد
boro قالب های وبلاگ سیلورسون
az galeb man onja hast
manam linket kardam omidvaram dostay khobi vase ham bashim
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: